Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Για την αδιάλλακτη έχθρα (απάντηση)

Ίσως να ήμασταν πολλές που θα καλύπταμε το πρότυπό σου, εάν δεν μας είχαν μάθει από μικρές και από τον καιρό της Εύας, ότι το να υπάρχεις στον κόσμο είναι πράγμα πολύ σκληρό, ιδίως για τις γυναίκες, εκτός αν καλυφθούν με υποκρισία ή αν καταλήξουν να προσαρμοστούν σε αυτό που τους ζητάνε, καλοσύνη, αυταπάρνηση, ίσως και υποταγή. Στη συνέχεια οι καιροί άλλαξαν, οι γυναίκες σήμερα κάνουν καριέρα, και τα πράγματα περιπλέκονται, ενώ η πλειοψηφία των ανδρών εξακολουθεί να ζητά την ίδια καλοσύνη, και αυταπάρνηση, και υποταγή. Οπότε, σκάψε - σκάψε και θα το βρεις: Κυρίες επιρρεπείς στην έχθρα θα βρεις πιθανόν πολλές και το μόνο πρόβλημα είναι ότι ίσως στο τέλος θα καταλήξουν να μισήσουν ακόμα και εσένα, και συ να μισήσεις εκείνες. Ελπίζω να μη σε προσβάλω αν επιτρέψω στον εαυτό μου να σου πει ότι βρίσκει το κομμάτι σου πολύ συμπαθητικό, αλλά δυστυχώς η έχθρα σου μου φαίνεται πολύ γενική και αυτοτραυματική.
Οι μεγάλοι κακοί έκρυψαν πάντα τη φύση τους για να μπορούν να κτυπήσουν καλύτερα, αλλά εσύ την έχθρα σου τη διαλαλείς και την επιδεικνύεις γιατί νιώθεις πεταμένος στην άκρη, ξέρεις τι μικροπρεπής είναι ο κόσμος, θα σε περιθωριοποιήσει όλο και περισσότερο.
Εξάλλου, χωρίς να την ξέρω, απ' ότι μου φαίνεται η Νάντια Γαβαλά δεν πρέπει να ενδιαφέτεται για μοναχικές πτήσεις στο στερέωμα, είναι πολύ γήινη για κάτι τέτοιο. Ακόμα και αν έχει περάσει μέσα από αρρώστια, θάνατο, τρέλα, πάθη κα αναστάσεις δίνει την έντύπωση ότι έμαθε να μην παρασύρεται από τα σημεία της κάθε υπόθεσης, αλλά μάλλον να τα συλλέγει αυτούσια μέσα της.
Κι ύστερα δεν καταλαβαίνω γιατί περνάς ντούκου ορισμένες συγγένειες: τουλάχιστον μία χρειάζεται (σεξουαλική, συναισθηματική, κοινωνική, οικονομική;) για να μπορεί κανείς να εναρμονιστεί όσον αφορά στην Κοσμική Έχθρα και να φύγει μαζί με τη γυναίκα των ονείρων του. και οι δύο ακυβέρνητοι στο στερέωμα, όπως σ’ έναν πίνακα του Σαγκάλ αλλά, σαν λυσσασμένες γάτες.

Ρέα Σιγάλα, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου