Οι πραγματικοί λάτρεις του Jameson έφτασαν στο σημείο να ισχυρίζονται ότι έπρεπε απλώς να αφήσουν να περάσει μια αχτίδα ήλιου στο μπουκάλι πριν αγγίξουν το ποτήρι τους. Μία καλή δόση έλεγαν κάποτε στην Αμερική «πρέπει να μοιάζει με τη σύλληψη της Θεοτόκου». Ξέρουμε πράγματι, ότι σύμφωνα με τα λεγόμενα του Θωμά Ακουινάτου, η γεννήτρια δύναμη του Αγίου Πνεύματος διαπέρασε τον υμένα της Παρθένου «όπως μια αχτίδα ήλιου περνά από ένα τζάμι χωρίς να το σπάσει».
Έτσι μας διαπερνούν και γονιμοποιούν τα ποιήματά σου Νάντια, άλλοτε σαν αχτίδα ήλιου που περνάει μέσα από το μπουκάλι πριν διαχυθεί μέσα στο ποτήρι μας, άλλοτε σαν κεραυνός. «Σε λατρεύω κατανυκτικά, ω κρυμμένη θεότητα», είναι ένας ύμνος της καθολικής εκκλησίας κατά την απολυτήριο ευλογία. Η δική σου κρυμμένη θεότητα δεν είναι φτιασίδι και σχολική έκθεση ιδεών για το απολυτήριο . Κατοικεί σε ματωμένα και λερά υπόγεια, «στο τελευταίο – προς τα κάτω – πάτωμα της γης». Και περιμένει τη στιγμή.
Κίμων Παξινός, σπουδαστής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου