Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Το δίλημμα

Αυτό είναι τόλμη, πραγματικά τόλμη και εντιμότητα. Αυτό το σχόλιο («Και συμφωνώ, και διαφωνώ»), που το βάζει τόσο απλά και βαθειά: Δεν με αφήνουν να υπάρχω. Ταλαντεύομαι ανάμεσα στους δύο πόλους που ταλαντεύτηκαν δεκάδες γενεές και χιλιάδες άνθρωποι. Από τη μια μεριά η θέα ή ακόμα και η σκέψη της βίας μου φέρνει ναυτία, κι από την άλλη είμαι ναυτικός. Κυμαινόμενος μπαίνω σ’ αυτό τον εφιάλτη, όχι για να σώσω τους άλλους, αλλά γιατί εγώ δεν υπάρχω. Ξέρω καλά ότι αν μπω δεν έχω μετά δυνατότητες ανάκλησης. Εκείνο όμως που εμπαίζοντάς με χωρίς αιδώ, με αφόρητη μιζέρια μου παραχωρούν, δεν είναι ζωή. Ούτε αξία είναι, ούτε ηθική, ούτε αλήθεια, ούτε ζωή. Πόσο θα κυμαίνομαι, ακόμα, αναρωτιέμαι.
Πυρακτωμένα ποιήματα, πυρακτωμένες σκέψεις.



Δημήτρης Γιαννουλόπουλος, άνεργος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου