Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

Ibbur



Σωστά γράφει κάποιος προηγούμενος ότι «αυτοί» απεργάζονται εκτός κάθε ελέγχου κάτι τελεσίδικο, κάτι οριστικό: Βαριά αλκοολικός ο ασθενής, επί δεκαετίες κατεβάζει ένα μπουκάλι ουίσκι την ημέρα. Η συνταγή των γιατρών του ήταν να το μειώσει κατά 15% σε 20 χρόνια ! Αυτή ήταν η λύση που προτάθηκε και συμφωνήθηκε στο Κυότο, την οποία οι Αμερικανοί – πρώτοι στη ρύπανση – ούτε καν δέχθηκαν να υπογράψουν. Αλλά και οι άλλοι γιατροί (περισσότερο μαθητευόμενοι μάγοι) που την υπέγραψαν, αμέσως φρόντισαν να θεσμοθετήσουν στο Ευρωπαϊκό Ιατρικό Κοινοβούλιο μιαν άλλη ιδιοφυή συνταγή: να πουλάνε μεταξύ τους τα λήμματα. Ούτε καν δικαιολόγησαν τις πράξεις τους. Μα και με 3/4 του μπουκαλιού την ημέρα, ο ασθενής είναι σίγουρο ότι θα κλατάρει. Στο μεταξύ όμως, κοιμάται αμέριμνος πάνω και στα δυό του αυτιά. Ονειρεύεται πως τρέχει ενώ τον σπρώχνουν στο γκρεμό.
Η αίσθηση της Νάντιας Γαβαλά για το μέλλον αντικατοπτρίζει απόλυτα για μια στιγμή αυτή την ορατή πλέον κατάληξη. Σκληρά και αποπνικτικά την περιγράφει, υιοθετώντας αναγκαστικά μιάν αρνητική θεολογία: η μοίρα του φωτός είναι να ξαναγυρίσει οριστικά στο σκοτάδι.
Δεν έχει άλλη οδό: Εξεγερθείτε !

«… παγκόσμιος γιγάντιος πόνος / μοναδικός / αιώνιος χρόνος η στιγμή / χωρίς καταπραϋντικό / για να μη χαθεί τίποτα / από τη θαυμαστή διαδικασία».
Νο 12. “Ibbur”

Λέο Τσιάνος, συνθέτης, μουσικός

Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Heavy Metal Saga


Εν ολίγοις ομολογώ ότι είναι η πιο high και παρασάγγας η πιο πρωτότυπη διαφήμιση που έχω δει ποτέ να γίνεται σε βιβλίο. Τι γίνεται συνήθως; Μια φωτογραφία εξώφυλλου με μια μικρή λεζάντα από κάτω – όλ’ αυτά σε ένθετο «Τέχνης και Γραμμάτων» μιας εφημερίδας. Μια κριτική σ’ ένα «ειδικευμένο» περιοδικό; Μια αφίσα χαμένη μέσα σε σωρό από άλλες, που όλες μαζί συνθέτουν μια ακαταλαβίστικη μουντζούρα; Η αβάσταχτη ευκολία της πεπατημένης. Θα μασήσουμε πάλι το ίδιο φαί?


Αλλά ή είσαι promoter ή δεν είσαι. Κι εδώ κάποιος κλείνει το μάτι και κλέβει την παράσταση. Την εικόνα που βλέπετε την είδα σε κάποια βιτρίνα μπαρ, φάτσα πλάι στην πόρτα. Live. Ζωντανή.
Καλύτερη δεν έχω δεί ούτε στην προηγούμενη ζωή μου.

Και κάτι ακόμα: νύχτα λέει πιο πολύ.

Πάνος Καραγιώργης, υπάλληλος

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Παιδικά τραύματα




Ας είμαστε και λίγο πιο αισιόδοξοι.
Ποιος σκοτίζεται γιατί το μέλλον είναι μαύρο αν το παρόν
είναι γεμάτο υποσχέσεις, είναι η λογική του golden boy –
και η δικιά μου :
«Όσες δεν είναι καλές
Και γλυκές
Και ποιητικές
Και έτσι όπως τις ήθελα
Όταν ήμουν οχτώ χρονών,
Κάποιες κρυφές νύχτες μου
θα τις κόβω φέτες…»

Jack of London

(Είπαμε, εξαιρούνται οι ποιήτριες με καρδιά.)

Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Αττική σύνταξη


Τα παιδία εκτροχιάστηκε
Τα παιδία το παράκανε
Τα παιδία γράφει ότι του κατέβει
Οι ποιήτριες το ραίνει με τριαντάφυλλα
Τα τριαντάφυλλα μυρίζει μπαρούτι
Τα παιδία φαντασιώνει λαιμούς
Τα λερναία Ύδρα το χαβά του
γελάει, έχει πολλά κεφάλια στο στοκ
Οι μπάτσοι τρίβει τα χέρια του
Τα παιδιά νομίζει θα τιμωρήσει όλους τους κακοί
Όλα είναι ευχαριστημένο.


Παναγιώτης Παπάζογλου, φυσικός

Τρίτη 20 Απριλίου 2010

Πύρρειος νίκη


Κόσμημα του 3ου κόσμου και Μέκκα της απάτης
μια ορισμένη Ελλάδα, καμώνεται ακόμα ότι απορεί
με το φαινόμενο που η ίδια προκαλεί και
το βαφτίζει «τρομοκρατία».
Το κράτος-Μινώταυρος τάχει χαμένα. Πρώτη φορά
δείχνει να παραδέχεται ότι το φαινόμενο συνδέεται
και με κάποιο άλλο φαινόμενο, τη διαφθορά, οπότε
δεν έχει λόγους να εκλείψει τόσο εύκολα εδώ και τώρα.
Περίεργα, η πρόσφατη εξάρθρωση μοιάζει Πύρρειος νίκη.

Η Κρίση δέρνει με σύγχυση γλώσσες και μυαλά και βγάζει στην επιφάνεια όχι μόνο το βούρκο του Κόσμου αλλά και κάποιες παρασιωπημένες αλήθειες.
Τι έχουμε ακόμα να ακούσουμε !
Με θέμα την ανακάλυψη της γιάφκας της Αιγίνης ο Τριανταφυλλόπουλος έφτασε να καθυβρίζει και να φτύνει ανοιχτά τους βουλευτές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κλέφτες και απατεώνες (επί λέξει, Ζούγκλα 19-4-10), κι εκείνοι να το βουλώνουν.
Λίγο πριν, ο Άδωνης Γεωργιάδης (!) κατηγορούσε τα δύο μεγάλα κόμματα για πολιτική δειλία, γιατί δεν είχαν ούτε έχουν το θάρρος να παραδεχθούν ότι και οι παλιοί της 17 Ν. και οι σημερινοί συλληφθέντες κινούνται από ιδεολογία. Και επομένως δεν είναι επ’ ουδενί «ποινικοί».
Το ίδιο βράδυ σε άλλο κανάλι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραδεχόταν (σίγουρα του ξέφυγε του αφηρημένου παιδιού), ότι οι «τρομοκράτες» δεν τρομοκρατούν τον κόσμο, το λαό, αλλά μόνο εκείνους (το σάπιο κατεστημένο) και κανέναν άλλον.

Σήμερα, μέρες συλλήψεων και κραυγών στην T.V.,
καθαρότατος και επίκαιρος δεσπόζει ο στίχος
της Νάντιας (Νο 38, τίτλος Ρ38) :


«Όσο για μένα μικρό το κακό
και να με κλείσουν στο κελί
σε ένα λιγοστό ράφι αρχείου
ενώ όλοι θα ζητωκραυγάζουν
Νά ξερες...
Είναι οικογενειακή αρρώστια
Στον κόσμο το μικρό το Μέγα
έχω τόσα πολλά αδέρφια»

Μάνος Κουνέλης, βιολόγος

Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

Βατήρες made in E.E. (απάντηση στη Νάντια)

Τι κάθεσαι τώρα και μας λες εσύ Νάντια, για κάποιον ταλαίπωρο Ιταλό που αυτοκτόνησε πριν 15 χρόνια γιατί ένας ποδοσφαιριστής τα ’πιασε χοντρά όταν πουλήθηκε ακόμα πιο χοντρά απ’ την ομάδα του (σχόλιο 12-4-2010).

Μιλάμε για σήμερα. Στη Γαλλία. Προσοχή: συνέβη σε ιδιωτικοποιηθώ-νη επιχείρηση (“France Telecom”, Κρατική Τηλεφωνία) ! Τριάντα δύο (32) υπάλληλοι αυτοκτόνησαν μέσα σε ένα χρόνο ! Πήδησαν όλοι απ’ τα παράθυρα ! Τόσο οι «συνθήκες εργασίας» ήσαν αξιοπρεπείς και ανθρώπινες (η πίεση, οι απειλές απόλυσης, ο φόβος, η αλλοτρίωση, η απελπισία, οι σχέσεις στρατοπέδου συγκέντρωσης). Μετά τον 32ο, ξύπνησε το Ανώτατο Δικαστήριο και προχώρησε σε έρευνα !
Και γιατί έρευνα; Αφού είναι πασίγνωστο ότι η ιδιωτικοποίηση είναι εξ ορισμού η πανάκεια για μια ιδανική «ανάπτυξη» αυτοκτονίας. Με τους τρομονόμους του μάλιστα, το Σύστημα εγγυάται και «ασφάλεια» μέχρι το βατήρα και τη βουτιά απ’ τα 30 μέτρα.
Καλή θέληση να υπάρχει – και καμιά
δεκαριά δευτερόλεπτα. Όλα δικά σου.

Αυτός είναι ο κόσμος που υπόσχονται και προσφέρουν και σε εμάς οι συμφωνημένοι, φονικοί εγκέφαλοι, οι Τρισέ, και Εκοφίν, και ΔΝΤ, και Σώρος, και οι δικοί μας επαίτες στις Βρυξέλλες. Που «ήξεραν που θα βρουν τα λεφτά».

Αυτό που γράφεις και πραγματικά βάζει σε σκέψεις Νάντια, είναι: τί ένα πήδημα απ’ την ταράτσα τί ένα 38άρι. Και βέβαια ότι δημιουργείται κάποτε πεθαίνει. Αλλά εκείνο που γεννιέται από γενναιοδωρία, η κληρονομιά του μένει στο Θεό.

Νώντας Παπαηλιού, φωτογράφος

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ


Οι προσφάτως συλληφθέντες για συμμετοχή στον επαναστατικό αγώνα, συλλήψεις που το αρμόδιο υπουργείο πολυδιαφήμιζε καιρό τώρα και έντεχνα προωθούσε πληροφορίες στο τύπο με στρατευμένα παπαγαλάκια της δήθεν ενημέρωσης, διέπραξαν τα βαρύτατα και επικίνδυνα αδικήματα του αστικού κανόνα που επιβάλλει κοινωνική αναισθησία και πνευματική υπνηλία στους πολίτες.
Κάθε απόκλιση από τον επιβαλλόμενο αυτό κανόνα, αποτελεί σοβαρή απειλή για την συνεχιζόμενη και συνεχώς αυξανόμενη κρατική βία και κοινωνική αδικία.
Έτσι ο σκληρός δίσκος της ΕΥΠ που ποτέ δεν παραδίδεται στη Δικαιοσύνη για έλεγχο, τελευταίου τύπου της μάρκας «ράβε- ξήλωνε» έδρασε και πάλι στα πλαίσια της στρατηγικής « ο σκοπός αγιάζει τα μέσα » για αυθαίρετες κατασκευές κατηγοριών και σενάρια συνωμοσίας.
Έτσι είδαμε και τρομάξαμε ανακριτικές πράξεις που θεωρούνται μυστικές όπως η κατ’ οίκον έρευνα να παραδίδονται στην δημοσιότητα με κρίσεις και φθηνά σχόλια, ονομάζοντας τα σπίτια πολιτών «γιάφκες» και να προωθούνται αποσπάσματα συνομιλιών χωρίς χρονικό προσδιορισμό και προφανώς άκυρα δικονομικά, για να καταδειχθεί η δήθεν αναλγησία των κατηγορουμένων.
Εύχομαι και ελπίζω όλοι οι υπερασπιστές δικηγόροι με δύναμη και σθένος να ξεσκεπάσουν τις στημένες και πάλι αγχόνες.

Φραγκίσκος Ραγκούσης, Δικηγόρος
Σκονισμένος Αστός

Οι γιατροί





Θέσει οι χειρουργοί, με τη γνωστή τους σοβαρότητα, αποφαίνονται: ο ασθενής, υγιής κατά τα άλλα (αυτό αποσιωπάται αλλά εννοείται), παρουσιάζει σε ένα σημείο έναν όγκο. Κακοήθη μάλιστα. Κάθε εχέφρων άνθρωπος θα συμφωνούσε ότι ο όγκος πρέπει να αφαιρεθεί.
Όμως, όλοι αυτοί οι ψευδογιατροί απομονώνουν τελείως το φαινόμενο – όγκος, που οι ίδιοι πιθανώς προκάλεσαν. Η εγκεφαλική τους δομή είναι πονηρά αστυνομική. Παραμένουν μόνο στο σημερινό «γεγονός». Όλα, τα πάντα, και τα «ευρήματα», και η φύση της ασθένειας, και τα επίσημα ανακοινωθέντα, όλα συζητούνται σαν η οντότητα ασθενής να μην υπάρχει καθόλου.

Ως γιατροί, αλλά και ως κοινοί άνθρωποι, θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι ο ασθενής δημιουργεί τον καρκίνο και όχι ο καρκίνος τον ασθενή.

Ο σημερινός ασθενής, ενώ για χρόνια μπορεί να φαινόταν βιώσιμος, ήταν στην πραγματικότητα σοβαρά άρρωστος. Καταπονημένος σωματικά και ψυχικά, καταρρακωμένος , αλώσιμος: παθογόνα διατροφή λόγω ορμονών, καρκινογόνα φάρμακα και ουσίες, ακτινοβολίες, αλλοιωμένος μεταβολισμός, άγχος, εξάντληση, παραίτηση. Το φυσικότερο επακόλουθο θα ήταν ένας όγκος, ή και πολλοί – παρ’ όλον ότι οι διαγνώσεις και η επέμβαση είναι πολλές φορές λάθος. Οι γιατροί είναι ευγενικοί. Μετά, ζητούν συγνώμη,
Μεταφορικά, ο ασθενής αυτός είναι η κοινωνία. Κι αν δε μπορεί να αλλάξουν οι όροι ζωής που καταναγκαστικά του επιβάλλονται και όπου αυτή η Επέμβαση μοιάζει με αλοιφή, τότε, στο βάθος, εκλιπαρεί για εκδίκηση. Ανθρώπινο είναι.

Στη λογική των γιατρών των παραθύρων, που είναι και οι μοναδικοί υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση του ασθενούς, ενδιαφέρει μόνο το ότι οι όγκοι πρέπει να αφαιρούνται οπωσδήποτε: Μη σκαλίζετε άλλο αυτή την υπόθεση, ο ασθενής δε – μας – αφορά. Απλώς, θα περιμένουμε τις νέες μεταστάσεις.

Γιώργος Λαγουμιτζής, ιατρός

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Ύβρις

Νέες συλλήψεις λοιπόν, και οι πολιτικοί τιτλούχοι κομπάζουν και κραυγάζουν πάλι στα κανάλια: «Η επιτυχία συνεχίζεται απέναντι σε στυγνά εγκλήματα» (ΠΑΣΟΚ), «και δεν μπορεί παρά να έχει την καθολική συμπαράσταση της Ελληνικής κοινωνίας» (ΝΔ). Ποιάς κοινωνίας; Ακόμα και εκείνης που τρώει στους κάδους σκουπιδιών;
Αλλά, ας αφήσουμε τα καλά λόγια που αναδύονται απ’ τα σκουπίδια.

Μεταφέρω από το άρθρο του Βίκτωρα Αναγνωστόπουλου – Μέλκιαδες «Έμαθα ότι δικάζουν το Σάββα Ξηρό», 30-6-06:
«Περί το 1998 ο Κριστιάν Βιέρι μετεγράφη στη Φιορεντίνα. Αντί του ποσού ρεκόρ για εκείνη την πτωχή εποχή : κάπου 23 δις. Την επομένη ένας νεαρός Ιταλός ονόματι Τζιάνι Φρασκέτι αυτοκτόνησε. Φτωχός, του δημοτικού -ουσιαστικά αναλφάβητος-, άνεργος, χωρίς στέγη, χωρίς προοπτική για δουλειά και σίγουρα ούτε κατ’ ιδέαν σκέψη για μια κάποια πιο επίχρυση προοπτική. Φαίνεται ο κόσμος γι’ αυτόν αποτελούσε ένα ατελείωτο μαύρο τούνελ. Και αυτοκτόνησε μόνο και μόνο για ένα λόγο: για το ποσό!
Απροσάρμοστος, μπορεί συμβολικά να το θεώρησε ύβρη.


…Με κάθε επιφύλαξη, ίσως και για κάποιον άλλο λόγο. Πάνω του γλιστρούσαν και βρωμούσαν τα λείψανα του Ιταλικού «κράτους δικαίου». Η «Ταντζεντόπολη», το ανάλογο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου και πλήθους άλλων ανομημάτων, ομοίων με τα δικά μας ατελείωτα και ατιμώρητα. Τα συνεχώς παραγραφόμενα».

Πλέοντας στη γενική σήψη του οργανωμένου κράτους-ρόπαλου,που είναι στο χείλος της χρεωκοπίας και το λυμαίνονται όλοι αυτοί που, σύσσωμοι «αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας» κάθε φορά όταν γίνεται μια ένοπλη ενέργεια ενάντια στη χρυσοφόρα, ατιμώρητη επιχείρησή τους,
Ποια διαφορά υπάρχει ανάμεσα στην αυτοκτονία και στο να πάρεις στο χέρι σου ένα P38 ; Ας το σκεφθούν λιγάκι εκείνοι. Ας μας το πουν. Τα υπόλοιπα τα ξέρουμε όλα . Κι άσε να λένε.

Νάντια Γαβαλά

Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

Ναι. Να βοηθήσουμε όλοι.