Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Εύθραυστη αμαζόνα


Προσπαθώ να τη φανταστώ μέσα από αυτά που έγραψε, μέσα από αυτά που γράφονται γι’ αυτήν, μέσα από 2 – 3 φωτογραφίες, μ’ ένα πόνο στην κοιλιά κι ένα θλιμμένο βλέμμα που κατασπαράζει. Τη βλέπω να τινάζει στον αέρα όλα εκείνα που μας πνίγουν, με μια ποίηση που πονάει σαν απόστημα που δεν καθάρισε καλά. Μαχητής θηλυκός, εύθραυστη αμαζόνα. Γροθιά ταμπού σε όλα αυτά που σε λιώνουν στη ζωή, τη φύρα της συνήθειας, τη βλακεία, την κακία, η Νάντια, σπάζοντας το χαλινάρι ακολουθεί τα ίδια της τα ίχνη σε διαρκή φυγή και συνάμα κολλώντας πάνω στη μισοπεθαμένη ζωή του σήμερα, κολλώντας σφιχτά στο λόγο της, στη βία της, στις γαλέρες της με τους αλυσοδεμένους σκλάβους και τους νεκρούς της. Μια επική ανάσα, ένας αγέρωχος ρυθμός, μια άγρια επιθετικότητα, μια διαρκής ύβρις ενάντια σε μερικές κουμπωμένες ως το λαιμό αξίες. Τη διαβάζω και νιώθω να σηκώνονται τα αγκάθια μου σαν του σκαντζόχοιρου.

Όλγα Κολτέση
Φοιτήτρια Δραματικής Σχολής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου