Θραύσματα από μια άγνωστη γραφή (αποκωδiκοποίηση)

Αγαπητή Νάντια
κρατώ στα χέρια μου 38 τριαντάφυλλα με εξαιρετική καταγωγή και κυρίως φρεσκάδα. Από αυτά τα 38ο άνθος, το «Ρ38», καθίσταται το δεύτερο αγαπημένο μου, ενώ το 19ο, «Η Επανάσταση», το τρίτο αγαπημένο μου.
Δύσκολα, πολύ δύσκολα μπορείς να βρεις στις μέρες μας τέτοιο μπουκέτο. Πάντως για ένα είμαι βέβαιος στα 64 χρόνια μου : Έχετε μπροστά σας έναν πολλαπλώς εξασκημένο αναγνώστη που μπορεί να «τρέμει» με το περιε-χόμενο των ποιημάτων σας. Το «γλεντάει» όμως, ως αντάλλαγμα, με τη φοβερή τους φόρμα.
Διάβασα τρεις φορές τη συλλογή και πάντα μου έμενε η ίδια γεύση : Πότε με «στέγνωναν» οι αιτίες συγκρότησης ενός νεότατου ανθρώπου, και πότε με ξεδίψαγε ο στοχασμός της ωριμότητας, (όπου «στεγνώνω» δέστε το και σαν αγωνιά). Δεν μπορώ ν’ αποφασίσω τελικά αν ακούγεται ένας πυροβολισμός ή ένας λυγμός εδώ μέσα. Οπωσδήποτε πάντως συμβαίνει ο ήχος της εποχής μας, κι αυτό είναι το σπουδαίο.
Συχνά χρησιμοποιείτε ως όργανο την Ιστορία και μάλιστα με σωστό και ιδιαίτερα πρωτότυπο τρόπο. Ακούω σαλπίσματα, πιάνω δύναμη, νιώθω οδύνη. Το μέλλον δε μπορεί να ξεφύγει απ’ το παρελθόν αλλά το παρόν διαθέτει την ελπίδα. Δεν προσπαθώ να μεταφράσω την ψυχή σας, απλά μιλάω σαν αναγνώστης. Μεταφράζω τη δική μου ψυχή με δική σας σπρωξιά. Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται η ευθύνη σας σαν δημιουργός, σαν ποιήτρια.
Θα ήθελα να αναφερθώ ιδιαίτερα σε ορισμένα αποσπάσματα αλλά το θεωρώ ιεροσυλία. Η ενότητα κάθε ποιήματος δεν είναι δυνατόν να διασπαστεί στη δική σας περίπτωση. Ούτε καν στους ακροτελεύτιους στίχους. Πάντως το πρώτο αγαπημένο μου είναι το 16ο άνθος, απ’ τον τίτλο ως τον ακροτελεύτιο. Θαυμάσια σύνθεση.

Περιμένοντας τον επόμενο ήχο και
με ιδιαίτερη εκτίμηση
Σταύρος Σταμπόγλης
Αθήνα 16 Μαϊου 2010

Υ.Γ.
Έχω νοιώσει και γω την την αναίδεια της Άνοιξης…..
άνθος 18ο, Prairial .