Αίνιγμα

Ένα από τα πιο ενοχλητικά αινίγματα της Φύσης με το οποίο ασχολείται αποκλειστικά η Βουλή των Ελλήνων τους τελευταίους μήνες, είναι ο λόγος για τον οποίο ένα σκατό πολιτικού σε ελεύθερη πτώση, κάποια στιγμή διπλώνει αυθόρμητα και σχηματίζει μια σπείρα του Αρχιμήδη η οποία ορίζεται από τον τύπο R = Dθ , και όπου το θ αντιστοιχεί στην πολική γωνία και το D στη διάμετρο του σώματος του σκατού. Η Βουλή των Ελλήνων διαπίστωσε ακόμα, χωρίς να δώσει μια πειστική εξήγηση, ότι η σπείρα διπλώνει αριστερόστροφα στο Νότιο ημισφαίριο και δεξιόστροφα στο Βόρειο, πράγμα που επιβεβαιώθηκε μετά από κοινές μελέτες σε συνεργασία με την Εκοφίν, το ΔΝΤ, και την καγκελάριο Μέρκελ. Αυτή η ανεξήγητη ιδιότητα οφείλεται άραγε στη δράση του μαγνητικού πεδίου της γης πάνω στην υπερβολικά πλούσια σε λιπαρά και λάδια, πολιτική κοπρο-ύλη ; Μυστήριο. Όπως θα έλεγε και ο ποιητής : «Υπάρχουν πολύ περισσότερα μυστήρια σε ουρανό και γη, Οράτιε…».
Μπάκης Χαραλάμπους
Διδάκτωρ Φιλοσοφίας

«Με καυτό σίδερο»

Πολλές Ερινύες συμπυκνώθηκαν σε όλους αυτούς τους μη-ανθρώπους, τα «μέτρα» τους και τα «μνημόνιά» τους.
Και οι ανασυγκροτήσεις μετά τους πολέμους, είναι κι αυτές μια άλλη πλευρά της Καταστροφής. Κάποια στιγμή ξεπετάγεται μέσα σε φωνές και ουρλιαχτά, σα φίδι, η αληθινή τους φύση. Καιρός να ξεριζώσουμε ότι επιζεί από ορισμένα ανθρώπινα απάνθρωπα παραμύθια.
«Με καυτό σίδερο ορμήστε στην Ουτοπία».

Τίμα τους Δαναούς, Κουφιoκέφαλε. Πάρτο χαμπάρι.

Σίμος Κεκλικόγλου
απολυμένος, χωρίς εργασία.

Κοινωνική ειρήνη

Μιας και μιλάμε ψυχολογία και με αφορμή αυτή την
πολύ πρωτότυπη αφίσα και το φοβερό, ξεδοντιάρικο κο-
ριτσάκι που τρώει τον κακό λύκο, κάτι να προσθέσω. Ανα-
φέρεται στο κλασικό βιβλίο του Μπρούνο Μπετελχάϊμ
«Ψυχανάλυση των παιδικών παραμυθιών»: «Τα παιδιά
ξέρουν κάτι που δε μπορούν να εκφράσουν: Επιθυμούν
όσο τίποτα η Κοκκινοσκουφίτσα και ο λύκος να πλαγιά-
σουν μαζί στο ίδιο κρεβάτι».
Και καλά οι μικροί. Αν πρόβλημα υπάρχει, οι μεγάλοι
έχουν το πρόβλημα.

Ή τουλάχιστον, όλοι εκείνοι που μια ζωή ξέρουν
καλά ότι αυτός είναι λύκος.
Με πρώτο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τις
προτροπές του για «εθνική ομοψυχία» και κοινωνική
ειρήνη (με το λύκο).
Αλλά και άλλους πολλούς, στενόκωλους και
χοντρόκωλους δανδήδες (Γκίνσμπεργκ),
που τους γιουχάρουν στα Ηρώδεια και στους δρόμους.

Σ’ εμένα μιλάς Κουφιοκέφαλε; Τίμα τους Δαναούς…


Ο ιατροφιλόσοφος

Aντι – βία

Κανένα παιδικό παραμύθι δεν μπορεί να δώσει από μόνο του μια ιδέα για τον πλούτο των εικόνων που προσωποποιούν ορισμένες από τις πιο πολύπλοκες εσωτερικές διεργασίες στο ψυχισμό του παιδιού.
Από ότι λένε οι ψυχολόγοι, αν προσδιορίσουμε και εξηγήσουμε στο παιδί τη σημασία που πρέπει να έχει το παραμύθι για αυτό, ακυρώνουμε κάθε αξία του παραμυθιού. Το πραγματικό παραμύθι έχει πολυεπίπεδη σημασία. Μόνο το παιδί μπορεί να ερμηνεύσει και γνωρίσει τη σημασία που, στη φάση που διανύει, μπορεί κάτι να του δώσει. Αργότερα, ανακαλύπτει και άλλες όψεις της ίδιας ιστορίας και βγάζει το συμπέρασμα ότι οι δυνατότητες κατανόησης του ωρίμασαν. Καμία διδασκαλία επομένως στο παιδί: τι άραγε να σημαίνουν συμβολικά, πρόσωπα και καταστάσεις.
Αλλά και στους μεγάλους. Που στη φάση που διανύουν οι δυνατότητες κατανόησης τους έχουν υποτίθεται ωριμάσει τελείως.



Η αφίσα κυκλοφόρησε στο «International Forum», Αθήνα 2006.
Καμία ερμηνεία, καμία διδασκαλία.
Η εικόνα λέει αυτό που λέει. Γι’ αυτό δεν θα εξηγήσω τι είδους αστέρι μπορεί να είναι αυτό.
Τίμα τους Δαναούς όταν φέρνουν δώρα,Κουφιοκέφαλε


Ήρων Μάτζιος, κατασκευαστής

Μαβί Μαρμαρά (Το μακελειό)

Είναι τέσσερεις το πρωί, βρίσκομαι στη γέφυρα.
Η θάλασσα σκοτεινή λίμνη, μια φωτεινή γραμμή μπροστά, μας ενώνει με το φεγγάρι.
Σκοτάδι και μέσα, μόνο το ραντάρ αντιφεγγίζει. Καπνίζω δίπλα στον Μαχμούντ, τον καπετάνιο.
Δυο ώρες τώρα έχουν σωπάσει εντελώς στην συχνότητα. Σταμάτησαν να απειλούν. Και δεν φαίνονται ούτε στο ραντάρ. Ξέρουμε όμως.

Οι ναύτες και οι "ξένοι" σύντροφοι φωσφορίζουν στο κατάστρωμα με τα πορτοκαλί σωσίβια. Κάποιοι προσεύχονται στον Θεό τους στο βάθος.
Ακροβολισμένοι σε όλη την περίμετρο του πλοίου, με προβολείς σαρώνουν την πρόστυχη θάλασσα. που κρύβει τον εχθρό.

Όπως πάντα, εντελώς φυσικά, όπως διαδέχεται το ένα λεπτό το άλλο, σαν να μην μπορεί να γίνει οτιδήποτε άλλο παρά μόνο αυτό,
κάτι που δεν θέλεις να περιμένεις και όμως το ξέρεις, έτσι έρχεται ο Θάνατος.

Ψιθυριστά μου κάνει νόημα - στο ραντάρ - ο καπεταν Μαχμούντ, είναι εκεί ξανά τα άσπρα σημαδάκια - πίσω μας και μεγαλώνουν συνέχεια.
Τέσσερα, πέντε, έξι, και πολλά μικρότερα - τα ταχύπλοα - είναι ήδη ανάμεσά μας. Βγαίνω, τους βλέπω δίπλα στο πλοίο ένα σκούρο τσούρμο που πυροβολεί στον αέρα,
πετάει γάντζους, όπως στα πειρατικά του 18ου, δεν μπορούν, το πλήρωμα τους καταβρέχει με μάνικες, τους πετάει καρέκλες και ότι βαρύ υπάρχει, φεύγουν, είναι πλάι μας

Τότε το ακούω, ακριβώς από πάνω μας, σαν μια τεράστια χοντρή πράσινη ιπτάμενη σαύρα, την βλέπω, από την κοιλιά της πετάγονται χοντρά σκοινιά σχεδόν πάνω μας, η καρδιά μου πάει να σπάσει, δεν πιστεύω ότι συμβαίνει, συνέρχομαι, μιλάω με το πλοίο μας, που παραπλέει τους λέω, Δεχόμαστε επίθεση!
Από πάνω αυτή συνεχίζει να ξερνάει στρατιώτες, ακούω πυροβολισμούς, σίδερα να χτυπάνε, θορύβους που δεν μπορώ να καταλάβω ...η άνιση μάχη με ξύλα, σωλήνες, σφεντόνες, απ' τα αδέλφια μας έχει αρχίσει...

Ο καπετάνιος με διώχνει απ τη γέφυρα. ...Είμαι κάτω, εκεί που φέρνουν τους νεκρούς και τραυματίες, το αίμα παντού, στην κουπαστή, στους τοίχους, στα ρούχα, λίμνες στο δάπεδο - ένας γιατρός προσπαθεί, μάταια έχει τρύπα στο λαιμό... Δεν αντέχω τη μεταλλική μυρωδιά που είναι παντού, ανεβαίνω πάνω να πάρω αέρα, τότε τον βλέπω, τον κατεβάζουν με φορείο, τον γνώρισα στο press room, ευγενικός και συμπαθής - τώρα, με ένα σημαδάκι τόσο δα στο μέτωπο, σαν αυτά που φορούν οι Ινδοί, από πίσω το κεφάλι, άστα να πάνε...

Η υπέροχη Χανίν Ζουάμπι, παλαιστίνια βουλευτής στην Κνεσσέτ, κάνει την χαρακτηριστική κίνηση των γυναικών σε απελπισία με τις δύο παλάμες στο στόμα. Την ξαναείδα μετά από ώρες να δίνει κουράγιο σε όλους, περπατά μπροστά μιλώντας μας, μας λέει για τους 9 Τούρκους μάρτυρες - σαχίντ - του αγώνα της Παλαιστίνης, από πίσω την ακολουθούν σημαδεύοντάς την...

Φθάνουμε μετά από ατελείωτες ώρες στο φρικτό λιμάνι τους, ο ένας πάνω στον άλλον, οι μισοί δεμένοι, ιδρωμένοι, άλλοι ματωμένοι, πατώντας πάνω στις αδειασμένες βαλίτσες μας, πυτζάμες, ξυριστικά, γράμματα, γλυκά από το σπίτι, όλα ανάκατα. Μας βγάζουν απ το πλοίο μεσάνυχτα σχεδόν, οι φρουροί μας με μάσκες, φωνάζουν χωρίς λόγο, σπρώχνουν, κλωτσάνε, μας περιμένει ένας στρατός από ανακριτές, καταγραφείς, ασφαλίτες και φαντάροι 17 χρονών, Καλώς ορίσατε στο Ισραήλ...

Δημήτρης Πλειώνης

[Στο MAVI MARMARA (Γαλάζιος Μαρμαράς) - χαράματα 31 Μάη]

Δημήτρης Πλειώνης

Εκδήλωση

Την Τετάρτη 23/6 στις 8.30 θα γίνει ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο VINILION (Έκτορος 92 & Μενελάου στο Ίλιον) με ποίηση της Νάντιας Γαβαλά, του Γιώργου Ζιόβα της Σοφίας Κολοτούρου και του Δημήτρη Καρβούνη.Επειδή η ανάγκη της ακοής για λέξεις είναι πανάρχαια, η δημιουργία είναι επανάσταση και η ανατροπή το σχέδιο μιας παρεκλίνουσας ιδέας, σας περιμένουμε...

Κρατική πειρατεία

Η πειρατεία είναι το πιο αδυσώπητα διωκόμενο από το διεθνές Δίκαιο έγκλημα. Το τελευταίο επιτρέπει σε οποιαδήποτε διαθέσιμη ναυτική δύναμη να καταστείλει το κάθε πειρατικό ρεσάλτο, χωρίς κανένα οίκτο για τους πειρατές. Η πλήρης απραξία της διεθνούς κοινότητας μπροστά στην πολύνεκρη επίθεση του ισραηλινού ναυτικού στα πλοία του Στόλου Ελευθερίας αποδεικνύει ότι το διεθνές Δίκαιο δεν εφαρμόζεται στις εξαιρέσεις που γράφουν τον κανόνα: η κρατική τρομοκρατία δε θα σταθεί ποτέ στο εδώλιο της διεθνούς δικαιοσύνης.
Ο στόλος της Ελευθερίας, επανδρωμένος με "τρομοκράτες" ιατρούς, δημοσιογράφους και άλλους ταραξίες, εφοδιασμένος με αναπηρικά αμαξίδια και φονικές συσκευές αφαλάτωσης, ξεκίνησε το ταξίδι του για να ανακουφίσει την εξεγερμένη αξιοπρέπεια του παλαιστινιακού λαού. Ένας λαός που δεν έχει γνωρίσει το δικό του σπίτι από τότε που του το πήραν. Ένας λαός που τα παιδιά του ξέρουν πολύ καλά μέχρι που να παίξουν, αφού το τσιμεντένιο τείχος που φράζει τον κόσμο τους και τα συρματοπλέγματα στις γειτονιές τους δεν αφήνουν πολλά στη φαντασία. Αυτούς τους ανθρώπους, μερικές εκατοντάδες ακτιβιστών αποπειράθηκαν να βοηθήσουν για την ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης τους χώρας.

Οι δολοφονίες , τα βασανιστήρια και οι εξευτελισμοί μέχρι και την τελευταία στιγμή που υπέστησαν οι συνάνθρωποί μας ανοιχτά της Μεσογείου θα βαραίνουν για χρόνια τους ώμους πολλών:

Της ελληνικής και κυπριακής κυβέρνησης,που τους εγκατέλειψε από την πρώτη στιγμή.

Της διεθνούς κοινότητας, που ακόμα ψάχνει να βρει λόγο ύπαρξης.

Εμάς, γιατί δεν κάναμε όσα μπορούσαν να γίνουν.

Το κράτος του Ισραήλ προσπάθησε να περάσει το μήνυμα στον κόσμο ότι όποιος στέκεται αλληλέγγυος με τους Παλαιστίνιους θα τυγχάνει της ίδιας αντιμετώπισης. Δεν περίμενε όμως ότι θα υπάρξουν άνθρωποι αλληλέγγυοι που θα δείξουν την ίδια αξιοπρέπεια, αυτή που ξεφτιλίζει κάθε βασανιστήριο. Ο φόβος άλλαξε στρατόπεδο.Η προσπάθεια του Ισραήλ να εκμαιεύσει την συναίνεση των ακτιβιστών για την απέλασή τους έπεσε στο κενό, αφού αυτοί ήταν έτοιμοι να προφυλακιστούν για να φτάσουν σε δίκη και να καταγγείλουν την πειρατεία από το εδώλιο του κατηγορουμένου (για ποιο αδίκημα;). Εκτεθειμένο πια και στον ίδιο του τον εαυτό, το Ισραήλ προσπαθεί μάταια να αντιστρέψει την πορεία που έχουν λάβει τα πράγματα. Ο αποκλεισμός της Γάζας θα γίνει παρελθόν.
Το μόνο που απομένει πια να αποδειχθεί είναι ποιος από δω και πέρα θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Εμείς από την πλευρά μας θα στεκόμαστε πάντοτε αλληλέγγυοι τον δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων και κάθε αγωνιζόμενου ανθρώπου, από όποια θέση μας δίνεται.Και, που ξέρεις,ίσως μια μέρα η φράση "διεθνής δικαιοσύνη" να πάψει να αποτελεί κούφια έννοια.

ΑΘΗΝΑ 04/06/2010
Φραγκίσκος Ραγκούσης, Δικηγόρος
Σκονισμένος Αστός

ΕΠΕΙΔΗ ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟ

Ο δρόμος μου μ’ έφερε να περνώ κοντά στην Ισραηλινή πρεσβεία. Σιγά- σιγά η Κηφισίας άρχισε να γεμίζει κόσμο. Η Λουΐζης Ριανκούρ επίσης. Παραξενεύτηκα χαμήλωσα το βήμα μου και παρακολουθούσα τον κόσμο που μαζευόταν. Τα πρώτα συνθήματα ακούστηκαν «Λευτεριά στη Παλαιστίνη!» «Κάτω τα χέρια από τη Γάζα!» Μια μεγάλη Παλαιστινιακή σημαία προχωρούσε μπροστά. Άνθρωποι νέοι, γέροι, γυναίκες με μαντήλες, μικρά παιδιά, Έλληνες και Παλαιστίνιοι. Φυσικά τα ματ και οι κλούβες. Πάνω από χίλια άτομα μαζεύτηκαν από το πουθενά , οργανωμένοι και ανοργάνωτοι, φώναζαν με όση δύναμη είχαν τα πνευμόνια τους, πριν αρχίσουν να πέφτουν τα χημικά. Το πειρατικό ρεσάλτο των Ισραηλινών, η δολοφονία, ο τραυματισμός, ο εγκλεισμός τόσων ανθρώπων που αγωνίζονται να σπάσουν το εμπάργκο της Γάζας δεν έπεσε στο κενό. Όχι! Δεν είμαστε πλέον οι άνθρωποι του καναπέ! Αρκετά πια! Μέσα από τη δράση αυτή των ακτιβιστών το ξεχασμένο πρόβλημα της Γάζας ήρθε στο προσκήνιο. Τα ενεργειακά παιχνίδια και τα σημαντικά αποθέματα αερίου κοντά στη Γάζα και στη Κύπρο έγιναν ορατά. Πολλές χώρες ζητούν την άρση του αποκλεισμού και οι διαδηλώσεις των λαών αντηχούν δυναμικά και απαιτητικά. Λοιπόν τι λέτε; Μήπως πρέπει να βγάλουμε από το σκονισμένο ντουλάπι της λήθης αυτό που έλεγαν οι παλαιότεροι;
Φωνή Λαού, Οργή Θεού!
Ζήτω οι Παλαιστίνες όλου του κόσμου!
Μαίρη Λακουμέντα

Βατερλό

Είναι η πρώτη πολιτική τους ήττα μετά από 65 χρόνια !
Πλανητική ήττα. Βατερλό, που κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει τις συνέ-πειές του.
Έστρεψαν την οργή όλης της ανθρωπότητας εναντίον τους. Όσο και αν οι ανεκτίμητες συνένοχες κυβερνήσεις και ο ΟΗΕ προσπαθούν με γελοιότητες να την μετριάσουν. Όλοι αυτοί λάμνουν με κουπιά τσακισμένα.
Μιλιταριστικό κράτος που όμοιό του δεν έχει ξαναδεί ποτέ η Ιστορία, φρενιτικό λαρύγγι που κατατρώει ένα λαό, το Ισραήλ μόνο μια γλώσσα έχει μάθει. Σε οποιαδήποτε κρίση ή αμφισβήτηση να απαντάει αποκλειστικά με στρατιωτική θηριωδία. Με βία. Μόνο από σφαγή γνωρίζει, και από εξαγορά και χειραγώγηση.

Χρησιμοποιώντας αηδιαστικά τα θύματα του β΄ παγκόσμιου πολέμου σαν ακάθαρτο εργαλείο για να διαβρώνει τη σύγχρονη μνήμη των 65 χρό-
νων εγκληματικής ιστορίας του, δεν παύει να παίζει με την πλανητική παραφροσύνη ενός 4ου παγκόσμιου πολέμου. Όπως σήμερα π.χ., με τη σχεδιαζόμενη φανερά επίθεση κατά του Ιράν.

Ο Στολίσκος της Ελευθερίας πνίγηκε στο αίμα ενός φοβερού δράματος.
Όμως έσπασε οριστικά έναν άλλον αποκλεισμό, το ίδιο σημαντικό με εκείνον της Γάζας : το θανάσιμο εναγκαλισμό του Ισραήλ με την καθηλωμένη από υποχείριες κυβερνήσεις και εγκάθετα ΜΜΕ, παγκόσμια συνείδηση.


Que viva Palestina !

Νάντια Γαβαλά

«Αυτοί άρχισαν»

Ξυλοκοπήθηκαν άγρια οι Έλληνες αιχμάλωτοι ακτιβιστές όταν έφθασαν στη φυλακή Μπιρσίμπα. Από καμιά διακοσαριά στρατιώτες, λιμενικούς, δεσμο-φύλακες. Σε στυλ λιντσάρισμα.
Γιατί «αυτοί άρχισαν».
Το απόγευμα της Δευτέρας οι μπάτσοι επιτέθηκαν για να διαλύσουν τη διαδήλωση μπροστά στη Πρεσβεία πριν μαζευτεί ο κόσμος. Ολοφάνερα, ήταν διαταγή. Επίδειξη καλής διαγωγής.
Το βράδυ στα κανάλια, για τους διαδηλωτές : «αυτοί άρχισαν».

Είτε Λίμπερμαν λέγονται είτε Χρυσοχοϊδηδες, το ψεύδος που επιστρατεύεται είναι παλαιό, γνωστό και ανίσχυρο, και δεν πετυχαίνει άλλο από το να επιδεινώνει τη μανία τους.
Ποιος θα τους θεραπεύσει όλους αυτούς ; Ποιος θα τους σταματήσει ;

Δώρα Μαυρομάτη, υπάλληλος

Διγλωσσία;

Θα μπορούσε κανείς να τους κατηγορήσει για διγλωσσία. Η μισή φράση του Υφυπουργού Εξωτερικών Δρούτσα : «Καταδικάζουμε», στοχεύει για παραλήπτη τον αφελή, αγανακτισμένο, σοκαρισμένο κόσμο.
Η άλλη μισή φράση : «μια τέτοιας έντασης βία» κλείνει πονηρά το μάτι σε Ισραήλ, Ευρωπαίους εταίρους και Η.Π.Α. Αυτή η φθηνή λεκτική παγαποντιά καλείται υψηλή Διπλωματία. Εννοεί : «τέτοιας έντασης βία» είναι καταδικαστέα, λιγότερη όχι.
Η «τέτοιας έντασης βία» όμως, καλύπτεται πλήρως πολιτικά και ηθικά από την προηγούμενη, πολύχρονη πρακτική της «Διεθνούς Κοινότητας», της χώρας μας, του ΟΗΕ, δηλαδή από την ανοχή της «απείρως ισχυρότερης έντασης βίας» που εξασκήθηκε στη συστηματική γενοκτονία και τον απάνθρωπο αποκλεισμό της Γάζας.
Τα κοινά αεροπορικά γυμνάσια. οι στρατιωτικές συμφωνίες, οι επισκέψεις των Γενικών Επιτελαρχών (που «αναβλήθηκαν» αλλά δεν ματαιώθηκαν), η πολύχρονη στήριξη του σημερινού θύτη με αδράνεια, ανοχή και σιωπή, συνιστά μια συνεχή νομιμοποίηση της βίας από Παλαιστίνη μέχρι Διεθνή ύδατα. Η οποία, στηρίζεται ακριβώς σε τέτοιου είδους «Καταδίκες».
Δίγλωσσοι επομένως; Όχι. Είναι η μόνη γλώσσα που γνωρίζουν οι απανταχού της γης πολιτικοί απατεώνες.

Φ. Καραμάνος, γλωσσολόγος