Ωδή στην Επανάσταση

Σε καιρούς χαλεπούς, σε καιρούς που παρά την ολοκληρωτική επίθεση που δέχονται σε όλα τα επίπεδα οι λαοί, το ρεύμα της ενσωμάτωσης φαίνεται να νικά ακόμα(;;;) κατά κράτος εκείνο της επανάστασης, η από κάθε άποψη (περιεχομένου και γραφής) αντισυμβατική –επαναστατική ποίηση της Νάντιας Γαβαλά, είναι μια αχτίδα φωτός για όλους εμάς που επιμένουμε να ελπίζουμε.

Τα «τριανταοκτώ τριαντάφυλλα» αποτελούν μια συγκλονιστική καταγγελία:

-τούτου του κόσμου της κυριαρχίας του «Αγίου Χρήματος», και του φετιχισμού της τεχνολογίας, που στο όνομα του «καταργήθηκε η αναπόληση, ενός κόσμου του οποίου «το μόνο μυστήριο [είναι] η έλλειψη μυστηρίου», και μιας πόλης «έρημης από πάθη»,

- της αδράνειας που «κάτω από το δέρμα της[ ….]παραληρεί η ιστορία », και της ουδετερότητας που «είναι προδοσία»,

- των «βαλσαμωμένων συλλαλητηρίων» και της «ανεπαίσθητης λεπτής, /ελαστικής διαμαρτυρίας/ του λεπτού εντέρου που έχει ήδη συνηθίσει»…

- της αναποτελεσματικότητας του «εύτακτου κόσμου των θεωριών [που] κοιμήθηκε»,
Κυρίως όμως , και πάνω απ’ όλα τα «τριανταοκτώ τριαντάφυλλα» αποτελούν
μια μοναδική ωδή στην Επανάσταση και στη νίκη [της] που «περιμένουν οι ήττες», κι’ ένα κάλεσμα : «Αγγιχτείτε και /Ορμήστε /με καυτό σίδερο στην Ουτοπία».

Μετά από χρόνια πολλά, που θαύμαζα αλλά και έτρωγα τα σωθικά μου με τον Αναγνωστάκη, τον Αλεξάνδρου, τον Λειβαδίτη…..τη γενιά της ήττας, να και μια μεγάλη ποιήτρια, της ελπίδας, μια ποιήτρια μοναδική, της γενιάς της νέας της νίκης, που συντονίζει τα βήματα της με τη λάμψη που εξέπεμψε ο Δεκέμβρης .

Την ευχαριστώ που μ’ έκανε να νοιώσω μια πρωτόφαντη ανάταση ψυχής και θέλω να την παρακαλέσω να συνεχίσει να «τραγουδά», διότι είμαι βέβαιος πια, ότι υπάρχουν πολλά αυτιά να την ακούσουν, ότι «στον κόσμο το μικρό το Μέγα/έχ[ει] τόσα πολλά αδέρφια».

Γιώργος Ρούσης, Καθηγητής Πάντειο Πανεπιστήμιο