Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Αδιάλλακτος

Αδιάλλακτος, δε δέχομαι απόψεις διαφορετικές απ’ τις δικές μου.
Υποστηρίζω την απελευθέρωση των γυναικών σε κάθε χώρο και επίπεδο, και μισώ τη γυναικεία εξουσία. Οι ανθρώπινες σχέσεις μου σφραγίζονται από την πιο υπέροχη έχθρα. Γι’ αυτό φαντάζομαι, κατάφερα να καταστρέψω κάθε ανθρώπινη σχέση. Εξασκώ ένα απαίσιο επάγγελμα που δε θα θελα ποτέ να κάνω και που είμαι υποχρεωμένος να κάνω για τους πιο ευτελείς λόγους, δηλαδή ένα μισθό που ποτέ δε φθάνει. Και ακριβώς, το γεγονός αυτό γιγαντώνει την έχθρα που αισθάνομαι για όλους. Παρ’ όλ’ αυτά, πάντα ονειρευόμουν να συναντήσω μια γυναίκα η οποία θα μοιραζόταν την έχθρα μου που χύνεται σαν ποτάμι στον κόσμο, ο οποίος με πέταξε στην άκρη, και που η δύναμη αυτού που μοιράζομαι μαζί της θα μετατόπιζε απότομα την περιστροφική τροχιά του πλανήτη και θα τον οδηγούσε ακυβέρνητο στο στερέωμα. Το οποίο στερέωμα θα πρέπει να είναι φτιαγμένο από την ίδια παγωμένη και απελπισμένη αστρική ουσία από την οποία είμαι φτιαγμένος κι εγώ. Η γυναίκα αυτή και εγώ, ακυβέρνητοι στο διάστημα και ενωμένοι για πάντα, θα ταξιδεύαμε πετρωμένοι σε ένα χαμόγελο αιώνιο. Υποψιάζομαι ότι μια ανάλογη έμπνευση θα πρέπει να οδήγησε στο να γραφτεί ο Παράδεισος του Δάντη.

Ήμουν απόλυτα σίγουρος ότι μια τέτοια γυναίκα θα ήταν αδύνατον να υπάρξει στον αποτρόπαιο, στενόκαρδο και φριχτό κόσμο όπου ζούμε, όμως, μια μικρή ποιητική συλλογή που μιλάει για τριαντάφυλλα με έκανε σε λίγες δεκάδες σελίδες να πειστώ για το αντίθετο.

Η γυναίκα αυτή υπάρχει.

Τάσος Αναστασιάδης,
Ιδιωτικός υπάλληλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου